‘Kunnen China en de EU verder samenwerken in een context van geopolitieke spanningen en toenemende anti-globalisering gevoelens?’ De woordvoerder van de Europese bedrijven in China, Jörg Wuttke gaf op 15 september antwoorden aan de Engelstalige Chinese televisie CGTN. We baseren ons op de selectie die de televisie maakte
Jörg Wuttke is voorzitter van de Europese Kamer van Koophandel in China. Hij vertegenwoordigt dus de Europese bedrijven die in China actief zijn. Daarnaast is hij vice-president en woordvoerder van BASF China. Hij werkt al meer dan dertig jaar met en in China.
Wat is de huidige toestand van de economische relaties tussen China en Europa?
Die relaties zijn heel breed en heel diep. China verkoopt elke dag voor 1,1 miljard euro aan de EU. En dat zelfs tijdens de pandemie. Die diepe handelsrelatie (één miljard gaat van China naar Europa, 500 miljoen van Europa naar China) is grotendeels ongeschonden gebleven. Het is in zekere zin erg aanmoedigend te zien dat onze consumenten houden van elkaars producten.
De investeringen zijn heel erg goed geweest. Er zijn zo’n 60.000-70.000 Europese bedrijven in China en die hebben heel wat banen geschapen. Wij zijn nu op een zeker niveau gekomen waar we een stap vooruit zetten om onze markttoegang en onze werking in China te verbeteren.
Europa beschikt zoals de VS over sommige van de meest gevorderde technologieën die China nodig heeft. Maar de VS heeft de westerse landen gewaarschuwd terughoudend te zijn om met China te werken in hoogtechnologische sector. Hoe gaat deze druk de samenwerking tussen Europa en China op het vlak van technologie beïnvloeden?
Ik denk dat de druk vanuit de VS nog niet echt doorweegt op het niveau van het beleid in Europa. De Europese markt is nog altijd volledig open voor China. Maar het gevaar loert om de hoek. Het is heel belangrijk hoe de mensen denken over een partner. Jammer genoeg verliest China in Europa een deel van de soft power die nodig is om een nauwe relatie te schragen. China moet verder hervormen.
Wij gaan binnenkort een studie maken over ontkoppeling, wat de gevolgen voor de Europese bedrijven in China zijn indien de VS en China de weg van de volledige ontkoppeling inslaan. Maar ik kan U één ding zeggen: We zullen allemaal verliezers zijn.
Heeft China nog voordelen te bieden aan zijn handelspartners in de EU nu dat de kosten voor arbeid stijgen en de bevolking veroudert?
China biedt de Europese bedrijven extreem kieskeurige klanten en knappe koppen voor laboratoria.
Een voorbeeld: de gemiddelde leeftijd van een Duitse klant is 53 jaar, die van een Chinese 35; en het zijn vooral vrouwen. Die klanten worden meer en meer veeleisend, en dat dwingt veel bedrijven, ook het mijne, om te innoveren. Chinese klanten hebben veel gadgets. Ze willen elk jaar een ander. Dat is feitelijk de vraag van een jonge bevolking met een sterke aantrekking tot technologie. Veel mensen onderschatten dat wij door in China te werken veel leren dat ons toelaat elders in de wereld producten te verkopen.
Het tweede voordeel is dat de helft van de doctors in wetenschappen of technologie in de wereld van het Chinese vasteland komt. Dat zijn knappe koppen die niet enkel in China kunnen werken maar ook in laboratoria in Europa.
Soms zien mensen alleen de veroudering en dergelijke problemen, maar in feite is de menselijke factor de echte winnende troef van China.
Hoe zijn we in de huidige situatie beland?
De integratie van (nieuwe) economische grootmachten is moeilijk. Kijk maar naar de ervaring van mijn land, Duitsland, in de late 19de eeuw. In 1871 liep Duitsland nog erg achter, maar toen begon het te industrialiseren, kende een economische recordgroei en voerde tegelijk de verstedelijking door….
Hoe zijn we in de huidige situatie beland? Ik denk dat er echt veel lagen van verkeerde communicatie van beide kanten zijn, en verwachtingen die misschien niet vervuld zijn.
Zal de huidige anti-globaliseringtrend verder gaan? Wat kunnen we in dat geval doen om het tij te keren?
Zelfs wanneer je op een hellend vlak zit kan je toch nog een uitweg vinden. We moeten ophouden met denken in nulsom termen. Je weet wel, we onderhandelen, jij krijgt iets en ik voel dat aan alsof ik iets verloren heb. We moeten ervan bewust zijn dat we niet in een nulsom spel zitten, zeker wanneer het om globalisering gaat. De taart wordt groter, we kunnen allebei ons deel hebben.
Ik veronderstel dat de enige oplossing erin bestaat een terrein van verstandhouding te vinden, en dat betekent dat je compromissen moet afsluiten.
U bent in China geweest sinds de jaren 80 en was getuige van de economische boom van het land en van twee financiële crisissen in de voorbije 30 jaar. Wat denkt U over de Chinese verwezenlijkingen in deze periode?
Wanneer ik hier voor het eerst kwam in 1982 kon ik niet voorzien dat het zo zou evolueren. Ik heb hier af en toe gewoond sinds 1987 en definitief sinds 1993.
De economische ontwikkeling van China heeft me op veel manieren nederiger gemaakt. Ik herinner me nog dat ik in 1993 uitgenodigd werd om de toekomstplannen van Shanghai Pudong te zien; ik ging erheen en dacht dat die kerels gek waren. Ik lette goed op om sceptisch over China te zijn, te goed, want China heeft telkens opnieuw mijn verwachtingen overtroffen. Dat is één verhaal.
Tegelijk heeft China natuurlijk sterk het levenscomfort verbeterd, er zijn betere ziekenhuizen, betere scholen… Alles is beter nu.
Wat ik een beetje mis, wat nostalgie, is de nieuwsgierigheid van de jaren 80. Toen stonden de mensen meer open voor verschillende ontwikkelingen.
Bron CGTN; de video is hier te zien.
